خودخواه

در چند روز اخیر اصلا حال روحی مساعدی نداشته ام. گاهی اوقات به پوچی میرسی، اما این حال من پوچی نبود! یک حال مزخرف که هیچ اسمی نمی شود برایش انتخاب کرد، نمیشود توصیفش کرد.

این روزها دخترک را حسابی اذیت کرده ام اما او آرام تر و متین تر و صبورتر از همیشه تحملم کرده است. این دختر یا واقعا عاشق است یا واقعا دیوانه!

من هزاران هزار دلیل برای دوست داشتنش دارم، او هم یک دنیا دلیل ردیف میکند جلوی چشمانم برای اینکه دوستم دارد و دلایلش هم درست و منطقی به نظر میرسد اما او از من بسیار سرتر است. مبالغه نیست، اگر مبالغه بود معشوق بزرگ میشد، حقیقت است چون بزرگی او و کوچکی خود را فریاد میزنم.

واقعا حیف است، ای کاش میتوانستم از او بگذرم! حیف است به پای من بسوزد و بسازد، حیف است با من باشد. بارها به او گفته ام خودخواه تر از آنم که بگذارم از پیشم برود! خودخواه تر از آنم که از او بگذرم برای خوشبختی اش!

بگذریم! فقط میخواستم یادم بماند چه موجود مزخرفی هستم!

دوستت دارم دختره ی مشهدی بامزه ی عاشق.